تأثیرات داروهای ضد قارچ آزول بر پاسخ سیتوکینی سلول های کراتینوسیت انسانی

چکیده : مقدمه و هدف: امروزه ترکیبات آزول به صورت موفقیت آمیزی در درمان عفونت های قارچی به کار می روند. اخیراً نقش برخی از ترکیبات آزول در القا یا سرکوب پاسخ های سیستم ایمنی مشاهده شده است. کراتینوسیت ها به عنوان یکی از فراوان ترین سلول های پوست، نقش مؤثری در پاسخ ایمنی ذاتی علیه عوامل پاتوژن ایفا می نمایند. نظر به فقدان مطالعه جامع در خصوص تأثیر آزول ها بر پاسخ های ایمنی، هدف از این مطالعه تعیین تأثیر این ترکیبات بر تولید سیتوکین های التهابی از کراتینوسیت ها بوده است. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت یک مطالعه تجربی در واحد بیولوژی مولکولی دانشگاه علوم پزشکی تهران و بخش ایمونودرماتولوژی دانشگاه وین در سال 1385 انجام گرفته است. سلول های اولیه کراتینوسیت کشت داده شده و با غلظت های مختلف کتوکونازول، ایتراکونازول، فلوکونازول و گریزئوفولوین تیمار شدند. سپس میزان اینترلوکین 1، اینترلوکین 6 و تومورنکروتیک فاکتور آلفا ترشح شده در محیط کشت به وسیله تکنیک آنزیم ایمونواسی کمی و میزان بیان ژن های کدکننده اینترلوکین های 1 و8 با روش سینتیکی واکنش های زنجیره ای پلی مراز سنجیده شد. داده های به دست آمده به وسیله نرم افزار spss و آزمون آماری تی زوج تحلیل شدند. یافته ها: تیمار سلول ها با غلظت های مختلف فلوکونازول و غلظت پایین کتوکونازول باعث کاهش معنی دار ترشح اینترلوکین 1 گردید، اما ایتراکونازول و گریزئوفولوین در غلظت های مشابه چنین تأثیری را از خود نشان ندادند. همچنین غلظت های مختلف ترکیبات مذکور در ترشح تومورنکروتیک فاکتور آلفا و اینترلوکین 6 تأثیری نداشت. بررسی کمی بیان ژن کد کننده اینترلوکین های 1 و 8 نشان داد که نسخه برداری از ژن های مذکور به دنبال تیمار سلول ها با فلوکونازول و کتوکونازول کاهش می یابد. نتیجه گیری: ترکیبات ضد قارچ آزول ممکن است با سازوکارهای مختلف موجب تعدیل بیان و ترشح اینترلوکین های 1 و 8 شده و بدین ترتیب اثرات خود را در جهت دهی پاسخ های ایمنی به وسیله سلول های کراتینوسیت اعمال نمایند. واژه های کلیدی: سیتوکین های التهابی، کتوکونازول، فلوکونازول، ایتراکونازول